คุณเคยได้ยินประโยคที่ว่า “เจ้าของมักหน้าเหมือนหมา” หรือไม่ — ฟังดูอาจเหมือนมุกขำๆ ที่หลายคนหยิบมาแซวกันเล่น แต่ความจริงแล้วแนวคิดนี้มีพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์รองรับมากกว่าที่คิด เพราะงานวิจัยหลายฉบับชี้ให้เห็นว่า มนุษย์กับสุนัขที่ใช้ชีวิตร่วมกันมักมีความคล้ายคลึงกันทั้งในแง่รูปลักษณ์และบุคลิกภาพอย่างน่าทึ่ง
วิทยาศาสตร์ว่าอย่างไร คนกับหมาคล้ายกันจริงหรือแค่คิดไปเอง
งานวิจัยจากหลายสถาบันชั้นนำ เช่น Max Planck Institute for Human Development, Friedrich Schiller University Jena และ University of Cambridge พบข้อมูลสอดคล้องกันว่าเจ้าของและสุนัขมีแนวโน้มคล้ายกันในหลายด้าน ทั้งบุคลิกภาพและรูปลักษณ์ภายนอก โดยสรุปได้ว่า
- บุคลิกของเจ้าของสามารถส่งผลต่อพฤติกรรมของสุนัขได้โดยตรง
- ระดับความเปิดเผย ความวิตกกังวล หรือความชอบเข้าสังคม มักปรากฏคล้ายกันทั้งในเจ้าของและสุนัข
- ลักษณะทางกายภาพก็มีแนวโน้มไปในทางเดียวกัน เช่น เจ้าของผมหยักศกมักเลี้ยงสุนัขหูหยิก หรือเจ้าของผมสั้นชอบสุนัขหูตั้ง
หนึ่งในการทดลองที่น่าสนใจคือ การให้คนที่ไม่รู้จักเจ้าของและสุนัขลองจับคู่ภาพถ่ายของทั้งคู่ ผลลัพธ์ที่ได้คือ ส่วนใหญ่สามารถทายถูกว่า “สุนัขตัวไหนเป็นของใคร” ซึ่งสะท้อนให้เห็นว่าความคล้ายคลึงกันนั้นสามารถรับรู้ได้ชัดเจนแม้จะไม่รู้จักกันมาก่อน
ทำไมถึงคล้ายกัน คำตอบอยู่ที่สมองและพฤติกรรมของเรา
Renata Roma นักวิจัยด้านพฤติกรรมจาก University of Saskatchewan อธิบายว่า ความคล้ายคลึงกันระหว่างคนกับสุนัขอาจเกิดขึ้นจากหลายปัจจัยที่สัมพันธ์กันอย่างแนบแน่น ไม่ว่าจะเป็น
- แนวโน้มที่มนุษย์จะเลือกสิ่งที่สะท้อนตัวเองโดยไม่รู้ตัว
- ความผูกพันทางอารมณ์ที่แน่นแฟ้น จนส่งผลต่อพฤติกรรมของกันและกัน
- พฤติกรรมบางอย่างของสุนัขที่อาจเกิดจากการเลียนแบบเจ้าของโดยไม่ตั้งใจ
- วิถีชีวิตที่คล้ายคลึงกัน เช่น เจ้าของที่มีน้ำหนักเกินมักเลี้ยงสุนัขที่อ้วนด้วย เพราะมีพฤติกรรมการกินและการออกกำลังกายคล้ายกัน
สิ่งเหล่านี้รวมกันค่อยๆ หล่อหลอมให้คนกับสุนัขที่อยู่ร่วมกันกลายเป็นคู่ที่ดูคล้ายกันอย่างไม่รู้ตัว
คล้ายแต่ไม่จำเป็นต้องเหมือน เพราะความต่างก็อยู่ร่วมกันได้
แม้งานวิจัยจำนวนมากจะชี้ว่าเจ้าของกับสุนัขมักมีความคล้ายคลึงกัน แต่สิ่งสำคัญกว่าคือ “ความเข้ากันได้” เพราะหลายคนที่มีบุคลิกต่างกันก็สามารถอยู่ร่วมกับสุนัขที่ตรงข้ามได้อย่างมีความสุข เช่น
บางคนที่มีนิสัยเงียบขรึมก็อาจเลือกเลี้ยงสุนัขแสนซนเพื่อเติมชีวิตชีวาให้บ้าน หรือบางคนที่รักการเดินทางก็อาจเลือกสุนัขคู่ใจที่พร้อมผจญภัยไปด้วยกันได้เสมอ
ความรัก ความเข้าใจ และการยอมรับความต่าง คือสิ่งที่ทำให้สายสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และสุนัขยั่งยืน ไม่ใช่แค่ความคล้ายกันเพียงอย่างเดียว
สรุป: คล้ายกันเพราะ “เลือก” หรือ “กลายเป็นเหมือนกัน”?
ท้ายที่สุด ความคล้ายคลึงระหว่างเจ้าของและสุนัขอาจเริ่มจาก “การเลือก” สุนัขที่มีบุคลิกใกล้เคียงกับตัวเอง แต่เมื่อใช้ชีวิตร่วมกันนานขึ้น ความผูกพันและอิทธิพลทางพฤติกรรมก็อาจค่อยๆ หล่อหลอมให้คล้ายกันมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว
ไม่ว่าจะเหมือนหรือแตกต่าง สิ่งที่สำคัญที่สุดไม่ใช่รูปลักษณ์หรือนิสัย แต่คือ “ความผูกพันที่จริงใจระหว่างกัน” ซึ่งเป็นรากฐานของมิตรภาพที่ยั่งยืนระหว่างคนกับสุนัขนั่นเอง
